Op Sinterklaasavond, als je jouw cadeautjes uitpakt, zit er bijna altijd wel een chocoladeletter bij. Eéntje? Duhh!! Vaak snoep je weken later nog van de letters die je gehad hebt! Niet gezond, wel errug lekker. Maar waar komt het gebruik om met Sint Nicolaas een letter van chocolade te krijgen eigenlijk vandaan?
Aan het einde van de 19e eeuw verscheen een boekwerk met woorden en uitdrukkingen die in die tijd in gebruik waren. Bij chocolade-letter stond:
‘groote, lange, zwarte letters, waarmeede de naam van een artist of leverancier op aanplakbiljet, affiche enz. staat uitgedruct’.
Dus toen was de chocoladeletter al een bekend verschijnsel. Rond die tijd begonnen de mensen ook met het maken van chocoladeletters in chocoladefabrieken.
Voordat de chocoladeletter werd “uitgevonden” waren er in Nederland al banketletters en ook letters van koek. De laatstgenoemde zijn het oudst. In de zestiende eeuw waren er al koekletters, want ze zijn te zien op schilderijen van stillevens uit die tijd. En misschien vindt de eetbare letter zijn oorsprong nog eerder, in de kloosterscholen van de Middeleeuwen, waar leerlingen leerden schrijven met behulp van letters van brooddeeg. Die eetbare letters mochten ze, als ze goed hun best deden tenminste, lekker opeten.
Behalve in Nederland wordt ook in België het feest van Sinterklaas gevierd. Maar in tegenstelling tot in Nederland is het daar niet gebruikelijk om een chocoladeletter kado te doen. Chocoladeletters kom je bijvoorbeeld wel weer tegen in Duitsland. Maar dan worden ze gegeten op Oudjaarsavond.
